De introductieweek

Hoi allemaal,

Wat is Gambia een mooi en bijzonder land. Er is veel armoede en dat zie je duidelijk. Je leeft hier echt in een andere wereld maar wel een hele mooie wereld. Het land is heel groen met palmbomen en nog veel meer. Het ziet er zo mooi uit dat je vanuit de auto gewoon lekker naar buiten kan kijken om te genieten. Helaas zie je tussen al het mooie van het landschap ook de armoede. Dit vooral door de armoedige en primitieve huisjes en de straten.

In Gambia is 1 hoofdweg van asfalt verder zijn de straten van rood zand vol hobbels en bobbels. Overal ligt erg veel afval. Iedereen gooit het afval gewoon van zich af en nergens zijn ook afvalbakken. Dit voelt voor ons nog erg raar. Maar 1x in de maand is het hier cleaningsday en dan wordt alles opgeruimd en verbrand. Dit is in principe elke laatste zaterdag van de maand dus afgelopen zaterdag. Maar vrijdagavond had de president besloten dat dit niet doorging. Verder zie je overal mensen op straat. Mensen zitten vooral buiten en verkopen kleding, gebruiksvoorwerpen of eten als fruit en pinda’s. Dit zijn meestal de vrouwen en kinderen die aan de weg zitten te verkopen. Verder zie je de mannen vooral niets doen. Ze zitten voor hun huis thee te drinken en ik heb ze weinig zien doen. Alleen bij een fietsenmaker of garage werken mannen. Kinderen lopen op straat met spullen op hun hoofd en vragen ons vooral pennen, boeken of geld.

Vanaf mijn vorige reisverslag begon de introductieweek. Op maandag gingen we met alle studenten, onze docent Geert, Joseph en onze chauffeur naar de Crocodile farm en naar de Fish market. Op weg naar de Crocodile farm moesten we door de armste wijk van Gambia. Dit was wel indrukwekkend om te zien. De huisjes en compounds waren gemaakt van golfplaten die waren verroest. Alles leek wel in te storten en het zag er heel armoedig uit. Daarbij was de weg één en al gaten en liepen overal kinderen op straat die gelijk geld aan ons vroegen. Dit vond ik wel heel indrukwekkend.

Bij de Crocodile farm lagen bij het water al een aantal krokodillen. Eerst liepen we door een museumpje over de geschiedenis van Gambia en daarna nog door het bos met mooie bomen. Toen naar de tamme krokodillen. Gelijk kwam een begeleider naar je toe en je mocht naar de krokodillen die er lagen. Hij pakte gelijk mn hand en legde die op de rug van de krokodil. Zo eng! Haha en wat voelt dat raar zeg! Ook liet hij mij de poot van de krokodil schudden, nog gekker! Zo apart is het, de krokodillen bewegen echt niets omdat ze zo vol gestopt zijn met eten dat ze eigenlijk gewoon versuft zijn. Dit vond ik wel heel raar dat ze dit doen bij de krokodillen.

Na de krokodillen gingen we naar de Fish market. Aan het strand liggen wel 50 gekleurde vissersbootjes, er wordt vis verkocht en kinderen lopen over het strand geld te vragen. Het was heel druk maar wel heel kleurrijk en er was van alles te zien. Heel mooi maar het stonk er wel heel erg!

Dinsdag zijn we naar de stages geweest van Sharon, Mirjam en mij. Eerst gingen we naar de special needs school omdat daar Sharon misschien ook wat kan gaan doen. We kwamen het busje uit en alle kinderen kwamen op ons afgestormd. Alle kinderen hadden een beperking of handicap. Heel bijzonder omdat je nergens op straat een kind ziet die een handicap of beperking heeft. Het is daar een taboe en het leek wel of alle kinderen daar waren. We kregen vol de aandacht en alle kinderen wilden ons vasthouden en met ons op de foto. Heel lief. De kinderen zitten daar op school maar eigenlijk doen ze niets. In het second home waar Sharon stage gaat lopen wonen een aantal van deze kinderen zodat ze naar school kunnen. Daarna gingen we naar Tanka Tanka. Dit is een psychiatrisch ziekenhuis waar Mirjam stage gaat lopen.

Toen was het tijd om naar mijn stageplaats te gaan, het health centre in Brikama. We kwamen aan en hadden een gesprek met iemand van de organisatie. We werden helaas niet heel hartelijk ontvangen, hij was bezig op zijn computer en leek erg ongeduldig. Verder was het een kort gesprek. Voordat ik kan beginnen moet er nog een brief worden geschreven door Aboubacarr. Deze brief maakt mijn stage heel officieel en dan weten ze dat ik kom. Maandag is dit als het goed is in orde en kan ik beginnen aan mijn stage. Ik werk dan een dagdienst van 8.00 uur tot 14.00 uur. Op welke afdeling ik ga beginnen weet ik nog niet maar ik ga mij richten op de kinderen en de kraamafdeling. Dit kan en ik kan ook regelmatig wisselen van afdeling als ik dat zou willen. Alles moet ik dus nog zien.
Ook kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Iedere afdeling heeft een apart gebouw. Tussen de gebouwen lopen gewoon geiten, kippen en zwerfhonden. Heel raar en het gebouw is wel erg primitief. Verder zal ik het allemaal maandag zien. Ik ben heel erg benieuwd en heb er zin in!

Woensdag gingen we naar Njawarra. Dit is een plaatsje in de North bank van Gambia en ligt erg afgelegen. Hier zouden Susan en Yannick stage gaan lopen dus daar gingen we met zijn allen kijken. We gingen met een busje en reden via de ‘grote’ weg die onder de rivier door loopt. Hoe verder we het binnenland in kwamen hoe armer, primitiever en mooier het werd. Het was heel erg mooi en indrukwekkend. Na een paar uur werd de weg een zandweg. Heel erg mooi. Hobbel de bobbel maar wel heel gaaf. Toen moesten we de rivier oversteken met de boot. Een hele oude boot en er wordt gewoon zoveel mogelijk opgezet. Bussen met zelfs geiten op het dak gebonden, auto’s en gewoon personen. Na de boottocht van 20 min gingen we weer verder over een zandweg. We hadden een lunch op een compound van de familie van Aboubacarr. Hier kregen we weer een pan met rijst en vissenkoppen. Verder nog wat plaspauzes gehad bij verschillende plekken en echt in primitieve compounds geweest dus een gat in de grond haha. Daarna verder gereden naar Njawarra. Vanaf de grote weg een klein weggetje in met een hobbel zandweg met plassen water en dieren op de weg. In de velden zijn kindjes aan het werk en rennen naar ons toe om te zwaaien en ‘toebab’ te roepen. Zo leuk! Na een reis van 7 uur waren we in Njawarra. Het was heel mooi echt een gemeenschap. Ze doen alles zelf en het is echt een dorpje. We werden ontvangen bij het stamhoofd in de slaapkamer. Heel bijzonder. We kregen een rondleiding door de plaats en alle kinderen kwamen naar ons toe. Iedereen wilde met ons op de foto. We kregen avondeten en sliepen in echte hutjes. Heel leuk maar met allemaal spinnen en salamanders! Eng! Onze wc en douche was buiten met heel veel kakkerlakken, bah. De volgende morgen ontbijt in de slaapkamer van het stamhoofd met vis als ontbijt. Ook erg lekker dus maar niet heus haha. Daarna nog een rondleiding langs de rijstvelden en de arm van de rivier. Het was echt prachtig. Na afscheid nemen van het stamhoofd en haar familie weer de weg terug van 7 uur.
Njawarra was echt heel bijzonder en ik had echt het gevoel dat ik in een film was ofzo. We werden zo hartelijk ontvangen en het was echt heel erg primitief. Ik had dit niet willen missen.

Verder zie je echt dat Gambia zo anders is dan bijvoorbeeld Nederland. Dit komt ook vooral omdat we veel optrekken met twee studenten van de college, Mamadi en Joseph. Ze gaan met alles met ons mee en helpen ons erg veel met alles als we bijvoorbeeld iets moeten kopen. De verschillen tussen ons en de jongens zijn erg groot en hun leven is zo anders. Ze hadden bijvoorbeeld nog maar 3x gezwommen en dit kunnen ze dan ook niet. Wij hebben ze een beetje leren zwemmen toen we aan het strand waren. Wij kunnen ons niet voorstellen dat je niet kunt zwemmen.
Ook gingen we dinsdag met zijn allen uiteten en ook Joseph ging met ons mee. Dit doet hij nooit. Dit was voor hem heel bijzonder en hij genoot er echt van. Zijn familie eet altijd thuis en hij had dit nog nooit met familie gedaan. Alleen met vrienden een keer. Het is zo bijzonder om met hun op te trekken en we kunnen veel van ze leren. Zo worden we ook echt uitgenodigd bij hun familie en wij horen ook bij hun familie.

Vanavond zijn we bij Mamadi thuis wezen thee drinken. Gambiaanse thee, heel bijzonder maar wel erg lekker. Het is heel sterk en wordt vaak overgegoten dat er een laagje schuim om zit. Het was erg gezellig en zijn hele familie nam ons echt goed op. Ze zeggen dat we bij de familie horen. Zo bijzonder. Niet te beschrijven. Ze zijn zo gastvrij en we mogen daar altijd langskomen. We hebben de kinderen ballonnen gegeven en ze waren zo blij. Een zus van Mamadi ging ook mijn haar al invlechten met van die hele kleine vlechtjes. Heel leuk. Het was echt super en ook zijn we al uitgenodigd om het Tobaski feest bij hem thuis te vieren. Dit is een groot offerfeest die halverwege oktober gevierd wordt. Dus we moeten snel een African dress aanschaffen haha.

Oja we zijn vooruit gegaan. De lekkage is over en we hebben een douchekop! Een hele verbetering haha. De stroom valt alleen nog iedere avond uit maar goed. We zijn in afrika ;)

Het was deze week erg wennen maar ik ben zeker meer gewend. Je leert overal mee omgaan en ik ben al echt aan het genieten. Hoe lastig het soms nog is om zolang weg te zijn. Het is hier heel mooi en ik ga proberen echt te genieten van de mensen hier en de omgeving. Dit gaat zeker goed komen. Wat voor gevoel ik heb en wat dit met je doet is echt niet te beschrijven. Ik probeer het zo goed mogelijk te doen maar ik kan het niet goed overbrengen merk ik. Het is niet te beschrijven.

Bedankt nog voor de leuke reacties. Het is echt heel leuk om reacties te lezen. Dat doet me goed!

Liefs